İnceyim, seksiyim ve tertemiz bir kalbim var.

Şişmanları bazı istisnalar dışında pek sevmem. Güvenilir bulmam. Her an bir şeyi yemeye hazır olmaları beni tedirgin eder. Ayrıca şişmanlar komik, eğlenceli, sevimli ve iyi insanlar olur klişesine hiç inanmam. Bir sürü sevimsiz, sıkıcı ve kötü kalpli şişman gördüm. Mesela Star Wars’dan Jabba, Goliath, Dune’dan Baron Vladimir Harkonnen, Henry IV, Bond’un rakibi Goldfinger, Meat Loaf(kendisini sevmediğim için listeye aldım, yoksa bir kötülüğüne şahit değilim), Austen Powers’tan Fat Bastard, Soprano’nun kardeşi Janice Soprano, South Park’taki Şeytan...

Birkaç örnek saymış olsam da filmlerde, kitaplarda genelde tam tersi olur. Kötü karakterler zayıf, ince ve atletik gösterilir. Bunun nedeni basit. Kötü adama sempati duymamız isteniyor. Adam zaten kötü, bir de çirkin olsa, iyice tiksiniriz değil mi? İzleyici ya da okuyucu arada kalmalı ki draması çıksın. Koyayım böyle dramaya. Kötü adama karizma yapalım derken kötü kalpli şişkoları unutuyorsunuz. Bir iki tane ince ve seksi kötü adamla da kalmıyorlar. Mesela vampir ırkı toptan zayıftır. Adamı da kadını da çok güzeldir. Parti yapsalar gitmek ister insan. Keşke sosyal çevremde bir iki vampir olsa diye düşünürsünüz izlerken. O kadar yalan bir dünya, bu vampir dünyası. Bir tane şişko vampir yoktur. Saçma.